O Pedrouzo - Santiago. 21/09. 22 +

We worden vandaag gewekt door onze buurvrouwen die met licht en lawaai de halve kamer wakker maken. Wanneer ze dan toch verdwenen zijn slagen ze erin om de eetplaats voor een groot stuk in te palmen. Twee tafels van de vier worden gevuld met hun rugzak en beiden zitten op de grond om de poten van hun honden  te verzorgen. Je kan er nauwelijks tussendoor en ze hebben hun tijd nodig. De dieren krijgen ook nog een jas aan en dan kunnen ze op pad.
We starten ook met onze laatste wandeling van deze camino en houden na enkele kilometer halt voor een koffie. Na een achttal kilometer horen we het lawaai van startende vliegtuigen want we lopen inderdaad rond een deel van de luchthaven. Maar algauw wordt onze aandacht afgeleid door vallende regendruppels. We trekken verder zonder ons erover te bekommeren tot een fikse bui ons doet halt houden onder een boom. We halen de regenjas boven en trekken de regenkap over de rugzak.  Zo trekken we anderhalf uur door een bui die steeds zwakker wordt en tenslotte helemaal opdroogt. Zo zijn we in Spanje toch nog eens nat geworden.
Ondertussen komen we aan de Monte do Gozo waar ze een gans project hebben willen lanceren. De huizen lijken niet bewoond en voor het meer en het zwembad zijn geen bezoekers te zien. Even later komen we langs vier poorten die aan een overgroeide parking staan, maar er is geen omheining te bespeuren.
Door tijdelijke werken moeten we hier een omweg maken van anderhalve kilometer. Tijd dus voor een nieuwe pauze en in de eerste bar gaan we er een drinken.
De camino gaat nu resoluut naar de kathedraal waarvan de torens ingepakt zijn. Eindelijk wordt dit gebouw gerestaureerd en we kunnen hier en daar reeds een prachtig stuk bewonderen. Wanneer we op het plein aankomen zien we dat ook de voorgevel volledig in stellingen staat. Maar wij zijn blij om na 2500 km en 55 dagen onze tocht te beëindigen.